Hiruko: The Goblin (Shinya Tsukamoto, 1991)

Yôkai hantâ: Hiruko ofwel Hiruko: The Goblin is een film van Japanse cultfavoriet Shinya Tsukamoto. Tsukamoto is vooral bekend van zijn cyberpunk-klassieker Tetsuo en het sfeervolle Vital, maar zijn oeuvre heeft nog veel meer interessants te bieden. Hoewel er veel onderlinge verschillen zijn, zijn al zijn films op de een of andere manier wel duister en messed up, en laat hij vaak toch wel een kenmerkende stempel achter. Hiruko draagt deze stempel ook, maar wel in wat mindere mate dan we van hem gewend zijn, het staat dan ook een beetje bekend als zijn 'popcorn' film. Van tijd tot tijd hoeft daar echter helemaal niets mis mee te zijn!

In het begin van de film zien we professor Yabe, een docent/archeoloog die oude ruïnes aan het zoeken is die zich schijnen te bevinden onder een idyllisch Japanse bergdorpje. Een van zijn studentes is nieuwsgierig en volgt hem een grot in, maar al snel worden de twee aangevallen door een onbekend wezen. Vervolgens volgen we Yabe’s zoon Masao die met zijn vrienden op zoek is naar aanwijzingen over zijn verdwenen vader en het meisje (waar hij verliefd op was). Het duurt niet lang voordat Masao gescheiden raakt van zijn vrienden, maar hij loopt wel een ex-collega van zijn vader, genaamd Hieda, tegen het lijf. Hieda is geobsedeerd met zogeheten yokai, een verzamelnaam voor allerlei soorten monsters in Japan (helaas een beetje scheef vertaald als 'goblin'), en volgens hem heeft professor Yabe per ongeluk de yokai Hiruko vrijgelaten. 

Dit is wanneer de vlam in de pan slaat; Masao vindt zijn vrienden een voor een terug, onthoofd en wel (inclusief bloedfonteinen). Hij zal hun gezichten echter nog meerdere malen terugzien, want de onzichtbare Hiruko heeft een leger aan spin-achtige wezens waar hij graag de hoofden van zijn slachtoffer bovenop plakt wat leidt tot heel interessante scènes. Opmerkelijke sidenote is overigens dat iedere keer wanneer er iemand sterft Masao bizarre, stomende, gezichtvormige brandwonden op zijn rug krijgt. Masao en Hieda moeten samen de ruïnes gaan onderzoeken op zoek naar Yabe en een manier om Hiruko tegen te houden. Ze zijn gelukkig (of niet?) gewapend met Hieda’s zelfgemaakte anti-yokai wapens, en de verdachte conciërge die af en toe voorbij wandelt zal ook nog een rol spelen.

Het is vanaf het begin af aan al volledig duidelijk dat de film zichzelf niet al te serieus neemt. De monsters zien er soms best goed uit maar af en toe is het ook echt crappy stop-motion, maar dat kan de pret niet drukken. Tsukamoto’s speelse editing en sound design, lollig overacting en het gebruik van ontzettend cheesy 70s/80s muziek (vooral bij de dromerige blije stukjes) doen op een soort manier best wel denken aan het psychedelische horrorcomedy meesterwerk House (Hausu, 1977). Zoals ik al zei is dit niet echt een typische Tsukamoto, daar is hij veel te luchtig voor, maar de regisseur en de cast hebben duidelijk plezier gehad bij het maken van deze film. Al met al een bescheiden en geslaagde horrorcomedy.

 Score:

Hiruko: The goblin is in Nederland verkrijgbaar op DVD:

Of via amazon (ook regio 2)