No Dead Heroes (Junn P. Cabreira, 1986)

De jaren 80 waren goede jaren voor B horrorfilms, maar misschien wel net zo succesvol waren de goedkope actiefilms. Elk land produceerde wel z'n eigen Rambo rip-offs en de Filipijnen waren hierop geen uitzondering. No Dead Heroes is dus een Amerikaans Filipijnse samenwerking met alleen maar Amerikanen in de hoofdrollen.

De film begint midden in de Vietnam oorlog, Sanders en Cotter zijn groene baretten die de opdracht krijgen een CIA agent uit een Vietnamees gevangenkamp te bevrijden. Mocht dit niet lukken dan moeten ze zorgen dat de CIA man het niet overleefd want deze heeft zeer belangrijke informatie die absoluut niet in handen mag vallen van de vijand. De Russische leider van het kamp, Ivan weet ook dat er een spion tussen de gevangenen zit en ondervraagd en martelt de gevangen één voor één. Ivan is niet heel erg goed in het ondervragen van gevangenen want als ze na één keer vragen niet het antwoord geven die hij horen wil gaat hij over de rooie en schiet hij zijn gevangene dood. Heel goed mogelijk dus dat de CIA agent ook al lang aan zijn einde is gekomen.

Nick Nicholson

Ivan wordt overigens gespeeld door Nick Nicholson, een acteur met een markante kop en verschrikkelijk slechte tanden die we onbewust vast allemaal wel eens in een film gezien hebben want de man heeft in nogal wat actiefilms gespeeld in de jaren 80 en 90. American Ninja, Return of the Kickfighter, American Kickboxer 2 en Ninja Warriors zijn misschien wel bekend en ook in een persoonlijke favoriet Zombie 4: After Death heeft hij een rolletje. En naast deze video titels en een hele rits Filipijnse films heeft hij gefigureerd als soldaat in een paar van de belangrijkste oorlogsfilms gemaakt: Apocalypse Now, Platoon en Born on the Fourth of July!

De missie loopt versassend soepel en de groene baretten zijn zo stil dat zelfs als ze hun mond openen om iets te schreeuwen er geen geluid meer komt. Het team bevrijdt alle gevangenen maar dan blijkt dat de vijand nog stiller kan zijn want deze hebben ondertussen alle bewakers zonder geluid ingelicht wat er aan de hand is en de groene baretten omsingeld, met andere woorden de vijand komt opeens uit het niets en opent het vuur! Wat volgt is een heftig vuurgevecht met heel veel soldaten die zo hard met hun machine geweer zwaaien dat onmogelijk moet zijn dat ze ook maar iets raken. Maar toch vallen (en springen!) bij bosjes neer en natuurlijk worden we ook getrakteerd op een paar behoorlijke explosies. Nou ja, wat doden? Het gehele team, op Sanders en Cotter na, overleefd het niet en ook van de tientallen bevrijdde gevangenen wordt opeens niets meer vernomen! En om het drama compleet te maken wordt Cotter ook nog eens neergeschoten terwijl hij zijn vriend in de helikopter helpt.

Zoals het hoort eindigt elke actiescène met grote explosies.

Cotter wordt voor dood achter gelaten maar al snel komen wij er achter dat zowel Ivan als Cotter het overleefd hebben en dat de voormalig Groene baret nu gebruikt wordt voor een experiment van de russen. Er wordt een chip in z'n hoofd geplaatst waarmee Ivan hem zijn wil mee kan opleggen, natuurlijk met behulp  van een digitale horloge want zo ging dat in de jaren 80. We worden gewaar dat hij alles zou doen en kunnen, zelfs de Amerikaanse president vermoorden. Maar ook dat serieuze hoofdletsel de chip zal vernietigen, het is niet moeilijk raden welke van de twee scenario's werkelijk zal worden in deze film.

Het droomhuis van elke safari liefhebber.

Het is inmiddels 14 jaar geleden en Sanders (bij exploitation liefhebbers misschien bekend van Ilsa, Haremkeeper of the Oil Sheiks) woont samen met z'n vrouw en dochter in een nogal vreemd Afrikaans getint huis. Hij krijgt een telefoontje van z'n oude commandant die inmiddels ook weet van Harry Cotter en de experimenten en vindt dat hij uitgeschakeld moet worden. En wie kan dat beter doen dan zijn beste vriend die al 14 jaar niet meer in het leger zit, geheel logisch. William Sanders moet er ook nog even over nadenken en besluit dan ook niet met z'n vrouw en dochter mee te gaan naar de verjaardag Cotters weduwe. Maar dat blijkt natuurlijk een grote fout want het is juist hier dat Ivan wil uitproberen hoe goed zijn supersoldaat werkt, de chip werkt naar behoren en Harry schiet zijn vrouw en kinderen en ook die van Sanders zonder mededogen neer. Een beetje overbodig te zeggen dat Sanders er niet lang meer over na hoeft te denken. 



De eerste actiescènes zijn allemaal erg slecht, maar oh zo vermakelijk en dus snel vergeven. Maar als je denkt dat dit slecht is kijk dan eens naar de scenes waar dialogen en acteren bij komen kijken. Daar valt de film pas echt goed door de mand! Dialogen worden opgelezen en het acteren is van sub-soap niveau. Eigenlijk is iedereen gewoon slecht maar Nick Nicholson en Max Thayer spannen de kroon. En laten deze twee nu de grootste rollen hebben in de film. Allemaal erg lachwekkend maar het zorgt er eigenlijk wel voor dat de film ook tussen de actie in nooit saai wordt. En wie verwacht nu ook anders van een Filipijnse actiefilm?

Nadat Sanders de missie heeft geaccepteerd krijgen we de meest suffe trainingsmontage te zien van zowel Sanders als Cotter. Hun training is niet veel meer dan een heuvel ophollen, een paar minuutjes vechten of op wat bomen schieten. Maar ja het is een jaren tachtig actiefilm en toen waren trainingsmontages zo goed als verplicht. Verder krijgen we nog een verschrikkelijk slecht popnummer voorgeschoteld, uiteraard tijdens een liefdesscène en tijdens de aftiteling wordt het nummer doodleuk nog een keer ingezet. (Sanders is z'n vrouw snel vergeten!) Maar ook nog verschillende hectische shoot-outs, uiteraard elke keer eindigend met grote explosies. Het moet trouwens gezegd worden dat alle actiescènes in deze film zich stuk voor stuk op prachtige locaties afspelen.

Dit is dus echt een actiefilm die je met gelijkgestemden moet gaan kijken, een paar alcoholische versnaperingen erbij en een grote bak popcorn. Het liefst in een "double bill" met Deadly Prey en je hebt een geweldige avond. Erg slecht maar heerlijk vermakelijk!

Score: